İnsan doğal eğilimidir anlamlandırma sorunu. Varoluşumuzun ispatı üzere. Çoğumuzun “İnsanın mana Arayışı” kitabından tanıdığı Frankl amcanın da dediği üzere insanı güdüleyen şey: “anlam istemi” .
Bu istem ortadan kalktığında ne olur ki? Boşunalık? Simyacı kitabı sayfa 21: “kendilerini yeryüzünde başıboş dolaşmaktan vazgeçirtecek kişi..” Bu mana karşımızda boş bir pazar yeri üzere duran dünyayı başı boş dolaşmaktan vaz geçirtiyor, bir düşü gerçekleştirme mümkünlüğü veriyor.
Yahu bu soruya gerçekte karşılık verebilir miyiz hakikaten?
Bu yazıda ömrün manasını bulmak için bir reçete bekliyorsanız hayal kırıklığına uğrarsınız baştan söylemek isterim.
Yaşamın manası üzere bu kocaman konsepte Dilozof soru sormanın ehemmiyetinden bahsedir.Yani diyor ki;
ANLAMIN MANASI NEDİR arkadaş?
Anlam alakadır: özneyle öznenin kendisine mevzu edindiği obje ortasındaki ilgi. Şey hakkındaki kanıdan doğar. O vakit mana mutlak değildir.
Zeytin kısmı düşünelim, barış manası da içerir. Bu bağ tarihî, öznel, toplumsal ögelerle bezeli.
Marcel Duchamp’ın Fauntain isimli yapıtının üzerine yalnızca imzasını attığı bir pisuvar olduğunu biliyor musunuz? Günlük hayatta kullandığımız bir aracın manası sanat üzere bir araçla aksi yüz edilerek farklı bir manaya taşındı.
YAŞAM SİZ ONA NE MANA VERİYORSANIZ O’dur.
ANLAM bulunan bir şey değil, OLUŞTURULAN/YARATILAN bir şeydir. Bizim bir şeyi anlamlandırma biçimimiz aslında o şeyi değil bizi gösterir. Ömrün anlamsızlığı ya da anlamlılığı kendisinde ne olduğundan fazla sizin HAYATLA NE FORMDA MÜNASEBET KURDUĞUNUZA bağlıdır.
YAŞAM ONUNLA NE HALDE İLGİ KURUYORSAN O’DUR.
Yaşamın tek bir manası olmayabilir. Ama seçersen hayat, manalı olabilir.
Sevgiyle Kalın
