İnsanlar doğar çocuk olur ergen olur yetişkin olur ve yaşlanırlar Her devrin kendine mahsus bir maraş escort grup krizleri olur Bunların tahlile ulaşmasıyla birlikte bir sonraki etap için hazırlık başlar Krizleri büyük oranda sağlıklı bir biçimde atlatarak yetişkinlik çağına gelmiş beşerler çoklukla yaşın getirdiği olgunluk göstergelerine büyük mardin escort oranda sahip olurlar Öte yandan kimi şahıslar için bu krizler daha ağır ve travmatik yaşanır Yaşları ilerlemesine karşın atlatamadıkları ve tahlile ulaştıramadıkları meseleleri da onlarla birlikte büyümeye devam eder ve mersin escort o periyotta takılı kalmalarına yetişkin bile olsalar gereken olgunluk düzeyine ulaşamamalarına neden olur
Bir insan ebeveyn olduğu vakit kendinden öteki bir insanın daha sorumluluğu üzerinde demektir Bu sorumluluğun gerekliliklerini yerine getirmek için kendisinin kâfi olgunluk düzeyine ulaşmış olması gerekir Nasılki bir çocuğun diğer bir çocuğu yetiştirmesi mümkün değilse çocuk modunda kalmış bir ebeveynin de sağlıklı bir formda çocuk yetiştirmesi çok mümkün değildir İşte bu noktada olgunlaşmamış ebeveyn kavramı ortaya çıkar Çocuğu kendi muhtaçlıklarını giderecek bir araç olarak görmek onun muhtaçlıklarını görmemek ya da göz gerisi etmek çocukla empati kuramamak onun yetişkin üzere davranmasını beklemek ve yetişkin meselelerinin içine çocuğu çekmek örneğin eşiyle olan uyuşmazlıklarına çocuğu da dahil etmek çocuğa yaşından büyük sorumluluk yüklemek örneğin kardeşinin meskenin bakımı vb hasılı çocuğun çocukluk yapmasına mahzur olacak her davranışı olgunlaşmamış ebeveynlik olarak düşünebiliriz
Bir çocuk olgunlaşmamış bir ebeveyn ile yaşadığında ne olur Çocuk olarak muhtaçlıkları istikrarlı bir biçimde karşılanmaz çoğu vakit sevgi ilgi görme üzere muhtaçlıklar lakin bu bazen barınma beslenme üzere çok temel muhtaçlıklar bile olabilir Çocuk yalnızca var olduğu için ve kendisi olduğu için sevildiğini hissedemez ebeveyninden sevgiyi muhakkak şartlar altında alabileceğini öğrenir
İhtiyaçlarının karşılanmadığı bir ortamda çocuk yavaş yavaş ebeveynin onun gereksinimlerini karşılamasından ümidini keser ve kendi kendisine yetmesini sağlayacak hünerler geliştirmeye başlar Örneğin çok küçük yaşta bile olsa beslenme gereksinimini kendisi gidermeye çalışır meskende yemek yapar paklık yapar oyun oynamaya ayırması gereken enerjiyi daha yaşamsal gereksinimlerine ayırmak zorunda kalır Bazen ebeveynin kendi muhtaçlıklarını bile karşılayamadığı ve çocuğun onun muhtaçlıklarını da gidermeye çalıştığı vakitler olur Buna en büyük örnek ebeveynin sevilme ve kabul görme gereksinimini devamlı olarak çocuğa aktarmasıdır Bu gereksinim çocuğu ne olursa olsun onu sevmekten ve yanında olmaktan vazgeçemeyeceği bir pozisyonda bırakarak ebeveynin bu gereksinimini karşılamayı kendisine bir sorumluluk olarak almak ve daima onu mutlu etme eforuna girmek zorunda bırakır Böylelikle gereğinden erken olgunlaşmış çocuk kavramı ortaya çıkar Bu çocuklar büyüdükleri vakit herşeyi kendi kendilerine halleden çok sorumluluk alan yardım isteyemeyen bir yandan da çok derecede insanları mutlu etme eforu içerisinde olan ya da kurtarıcı rolüne bürünen yetişkinlere dönüşürler Ebeveynleriyle hem çatıştıkları hem de ayrışamadıkları bir bağ örüntüsüne sahip olurlar
Erkenden olgunlaşmak zordur her çocuk çocukluğunu yaşamayı hak eder lakin bazen hayat olması gerektiği üzere ilerlemez ve hak edilenlerle elde edilenler ortasında farklar olur Birçok vakit kişi ebeveynlerini eksik yaptıkları şeylerden ötürü cürümler fakat yalnızca onları suçlamak kişinin uygunlaşması için kâfi değildir Psikoterapi kişinin çocukluktan gelen karşılanmamış muhtaçlıklarının yetişkinlik hayatına yansımasını keşfetmesi ve bugün aslında neye gereksinimi olduğunu görmesi için hayli yararlıdır Karşılanmamış gereksinimlerin yetişkinlik çağında nasıl karşılanacağı bir terapist yardımı ile birlikte keşfedilebilir