Kurban, Allah’a yaklaşmak ve O’nun isteğine ermek için ibadet gayesiyle, muhakkak koşulları taşıyan hayvanı adabına uygun olarak kesmeyi ve bu gayeyle kesilen hayvanı tabir ediyor. Kurban Bayramı nedeniyle kurban kesen vatandaşlar için Diyanet İşleri Başkanlığı “kurban eti ve derisi nasıl değerlendirilmelidir” sorusunu yanıtladı.
Her Kurban Bayramı vakti olduğu üzere imkanı olan kurban kesecek, gereksinim sahiplerine hisse edecek. Hz. Peygamber (s.a.s.), kurban etinin üçe taksim edilip, bir kısmının kurban kesemeyen fakirlere dağıtılmasını, bir kısmının akraba, tanıdık ve komşularla paylaşılmasını, bir kısmının da konutta yenmesini tavsiye etti.
KURBAN ETİ NASIL DAĞITILIR?
Hz. Peygamber (s.a.s.), kurban etinin üçe taksim edilip, bir kısmının kurban kesemeyen fakirlere dağıtılmasını, bir kısmının akraba, tanıdık ve komşularla paylaşılmasını, bir kısmının da konutta yenmesini tavsiye etmiştir (Ebû Dâvûd, Dahâyâ, 10). Kurban etinin tamamı konutta bırakılabilir (Tahâvî, Şerhu me‘âni’l-âsâr, IV, 185). Lakin, durumu uygun olan müslümanların, toplumda muhtaçların arttığı bir periyotta kurban etlerinin birçoklarını hatta tamamını dağıtmaları daha uygun olur.
Şâfiî mezhebine nazaran ise, kurban etinden az da olsa yoksullara verilmesi gerekir (Bkz. Nevevî, el-Mecmû‘, VIII, 413).
KURBAN DERİSİ NASIL KIYMETLENDİRİLİR?
Kurbanın derisi, bir yoksula yahut hayır kurumuna verilmelidir. Hz. Peygamber (s.a.s.), veda haccında Hz. Ali’ye, kurban olarak kesilen develerinin başında durmasını ve bunların derileri ile sırtlarındaki çullarını sadaka olarak vermesini, kasap fiyatı olarak bunlardan bir şey vermemesini emretmiştir (Müslim, Hac, 348; Buhârî, Hac, 120, 121; Ebû Dâvûd, Menâsik, 21). Buna nazaran kurban derilerinin para karşılığında satılması, kurbanın kesiti yahut bakımı için fiyat olarak verilmesi caiz değildir (İbn Nüceym, el-Bahr, VIII, 203). Derinin satılması hâlinde bedelinin fakirlere verilmesi gerekir (Merğînânî, el-Hidâye, VII, 165).
Ancak kurbanın derisi, bir fakire yahut hayır kurumuna bağışlanabileceği üzere, meskende namazlık, kalbur ve gibisi konut eşyası yapılarak kullanılmasında da bir sakınca yoktur (Kâsânî, Bedâi‘, V, 81; Merğînânî, el-Hidâye, VII, 164).