Travma Sonrası Gerilim Bozukluğu
Travmayı anlamaya ve uygulamaya yönelik olumlu tesiri olması nedeniyle birinci ve geniş bir bozukluk olarak görülmektedir. TSSB, travma yaşayan bireylerin gerilim ve bağlı bozukluk yahut sıkıntıları daha net bir formda söz eden durumların başında görülmektedir. Rastgele bir bireye TSSB tanısı koyabilmek için o kişinin travmatik bir olay yaşaması gerekmektedir. TSSB belirtilerinden biri kişinin travmatik durumu tekrardan yaşamasıdır. Kişi yaşanılan travmatik olayı elinde olmadan rahatsız edici bir formda anımsaması, olayla ilgili düşler görmesi, yaşadığı olayı güya tekrardan yaşıyormuş üzere hissederek geriye dönüşler yaşaması ve travmayı hatırlatan uyaranlar ile karşılaşarak olumsuz fizyolojik yansılar göstermesi durumlarıdır. İkinci bir belirti kişinin travmatik anımsama yaratan uyaranlardan kaçınması ve genel reaksiyon verme düzeyinde azalma görülmesidir. Kişi travmatik olayı hatırlatan fikirlerden uzaklaşmak için ağır bir gayret göstermesi bireyde kasvet, çaresizlik üzere durumlara neden olur bu da kişinin travmanın anlatımını zorlaştırmaktadır. Kişi travmatik olayı hatırlatan yer, durum ve şahıslardan kaçınmaktadır. Kişinin hislerinde hissizlik ve hisleri duyumsama yetisinde azalmalar görülmektedir. Daha evvelden ilgi duyulan aktiflik ve hobilere karşı ilgisizlik ya da iştirak da azalmalar görülmektedir. Tıpkı vakitte etrafındaki insanlardan uzaklaşma ve onlara karşı yabancılık duyma görülmekte, kişi için bunun sebepi yaşamış olduğu olayı etrafındakilerin yaşamamış olması ve bundan ötürü onu anlamıyacakları fikridir. Üçüncü bir belirti ise travmatik olay sonrası şahısta uyarılmışlık belirtilerinin görülmesidir. Bu belirti de travmatik olayla ilgili uyaranların vücutta ve beyinde yarattığı bir genel uyarılmışlık hali görülmektedir. Bu da bireyde ahenge da zahmet uykuyu sürdürmede zorlanma, daima tetikte olma hali, ani öfke patlaması, çabuk sonlanma ve işlerine ağırlaşma da güçlü üzere meseleler yaşamasına neden olmaktadır. Akut Gerilim Bozukluğu Travmatik olaydan sonra dört hafta içerisinde başlayan iki ile otuz gün boyunca ortaya çıkan ve kaybolan gerilim belirtisi olarak tanımlanmaktadır. Rastgele bir şahsa akut gerilim bozukluğu tanısı koymak için bireyde en az üç disosiyatif(çözülme) belirti görülmesi gerekmektedir. Bu belirtiler dalgınlık, tepkisizlik, yabancılaşma, benlik dışına çıkma, uyuşukluk, ve gibisi belirtileridir. Öbür bir yandan da güya travma tekrarlanarak yaşanmaktadır. Kişinin gözlerine tekrarlı bir formda gelen travmatik imgeler, yanılsamalar, travmayı anımsatan durumlar ile dert içine girme üzere durumlar olmaktadır. Bununla bir arada her gerilim durumunu bozukluk olarak görmemek gerekir bozukluk yaşanılan travmanın yaygınlığına nazaran daha seçkin olmaktadır.
Disosiyatif Bozukluk
Disosiyatif bozukluk travmatik olaylarda bireyin bellek ve kimlik sorunun ortaya çıkması durumu olarak tanımlanmaktadır. Ekseriyetle çocukluk yıllarında yaşanan makus olaylar sonucu ortaya çıkmaktadır. Çocuğun kendisinden yaşça büyük yahut fizikî olarak güçlü olan insanların makus muamele ve istismar edici olayları karşısında çocuk güçsüz ve çaresizidir. Çocuk bu olayların üstesinden gelebilmek için disosiasyon başvurur tehlike anında çocuğun olay yerinden kaçması ya da kopması durumudur. Öbür bir mana da tehlike anında reaksiyon verme biçimi olarak tabir edilmektedir. Yani çocuğun başa çıkmakta zorlandığı olaylar(cinsel taarruz, istismar, şiddete uğrama yahut bu duruma şahit olma, fizikî bütünlüğe tehdit, azap vb.) karşısında verdiği reaksiyon biçimi olarak ta tabir edilmektedir. Disosiyatif bozukluklar ekseriyetle etrafındaki insanları üzmek istemeyen ve onlara hayır demekte zorlanan insanlarda sık olarak görülmektedir. Bu da etrafı ile sözel olarak bağlantı kurmakta zorlanan ve sorunlarını paylaşmayan insanların problemlerini şuur değişikliği ile bir yandan farklı bir formda lisana getirmeye çalıştıkları düşünülmektedir. Majör Depresyon Çabucak çabucak bütün ruhsal bozuklar da görülen majör depresyon travmadan sonra da görülebilmektedir. Ayrıyeten, TSSB ile birlikte en sık görülen bozukluklardan biridir. Majör depresyon iki hafta süren çökkün durum yahut ilgisizliğin yanı sıra depresif belirtilerin bulunması formunda tanımlanmaktadır. İki hafta boyunca depresif belirtilerin en az dört tanesi görülmektedir. Bu depresif belirtiler; depresif olan kişinin ya da oburunun durumu bildirmesi, ilgilendiği etkinliklere karşı artık eskisi üzere ilgilenmeme ve zevk almama, beslenmenin sistemsiz olması çok derecede kilo alımı ya da kilo kaybı olması, çok ahenge muhtaçlığı hissetme uykusuzluk olma hali, yorgun bitkin hissetme ya da güç kaybı yaşaması durumu, kendini kıymetsiz olarak görme ya da suçluluk hislerinin içerisinde olma, bir husus üzerinde düşünme ya da kanılarını ağırlaştırma da azalma, birden fazla vakit mevti düşünme, rastgele bir tasarı kurmaksızın tekrarlayan intihar fikri, intihar teşebbüsünde bulunma ya da intihar üzerine bir tasarının olması ve psikomotor ajitasyonun olması üzere belirtiler majör depresyonun oluşumuna neden olmaktadır.
