Karaciğer, bedenimizin en büyük organı ve vücutta işleyen birden fazla biyokimyasal olayın (400’den fazla görevi) merkezi olarak iş gören hayati bir ögedir. Tarih boyunca karaciğer filozoflar, şairler, bilim adamları, din adamları, müellifler ve tabipler tarafından öbür organlara üstün tutulmuştur. Eski çağlardan beri karaciğer, hayatın oturduğu, insan ruhunun yerleştiği, heyecan, şehvet, öfke ve aşk üzere hislerin saklandığı, zekânın merkezi olan mucizevi bir organ olarak kabul edilmiştir. Eski Mısır’lılar insanların öldükten sonraki ömürlerinde kimi hayati organlara muhtaçlıkları olduğuna inanır ve bu değerli organları mumyalamadan evvel dikkatle çıkarır ve sonra mezarın içinde özel kaplarda saklarlardı. İki hayatın bu vazgeçilmez organları karaciğer, akciğer, mide ve barsaklardan oluşmaktaydı. Tarihte Tityus tanrıça Leto’ya tacizden, öte yandan Prometeus beşerler için Olympus’tan ateşi çalmaktan Zeus’un gazabına uğramış ve tıpkı biçimde kayalıklara bağlanarak her ikisinin karaciğerlerini akbabanın daima yiyip bitirmesi cezasına çarptırılmışlardır. Fakat karaciğer daima kendini yeniler ve bu ceza Herkül, Prometeus’u kurtarana kadar süregelir. Bu mitolojik hikaye karaciğerin yenilenme gücünü vurgular.
Siroz, çeşitli nedenlere dâhil kronik karaciğer hastalıklarının ilerleyici bir sonucu olarak olağan karaciğer hücrelerinin tahrip olup bağ dokusu ile yer değiştirdiği kronik ilerleyici bir karaciğer hastalığıdır. Siroz terimi birinci sefer 1826’da Laennec tarafından Yunan lisanında “kavrulmuş-esmer” manasındaki “kirrhos” sözünden alınarak karaciğerin otopsideki balmumu görünümünü anlatmak için kullanılmıştır. Karaciğer sirozu birçok kronik karaciğer hastalığının son devri olarak bilinir. Karaciğer kanserlerinin değerli bir kısmı karaciğer sirozu yerinde gelişir ve değerli mevt nedenlerindendir. Sirozda karaciğer kanseri dışında ensefalopati, batında asit enfeksiyonları, yemek borusu varisleri ve kanamaları üzere hayati problemler gelişmektedir.
Tüm dünyada değerli bir hastalık ve mevt nedeni olan sirozda ülkemiz koşullarında en sık etken, kronik hepatit B virüs enfeksiyonudur. Güneydoğu bölgesinde siroz olgularını incelediğimiz bir çalışmada 505 hasta değerlendirildi. Birebir çalışmada Türkiye geneli ile misal formda nedensel dağılıma bakıldığında %72,9 etken hepatit B virüsü olarak belirlendi. Öbür siroz nedenleri ortasında başka hepatit virüsleri (hepatit C), alkol, yağlı karaciğer hastalığı, safra yolları kronik hastalıkları, otoimmün karaciğer hastalıkları, metabolik hastalıklar (Wilson hastalığı, hemakromatozis) ve kimi ilaçlar yer almaktadır.