Beden lisanımızı anlayabilmek için evvel hisleri anlamamız gerekir. Öfkeli hissettiğimizde, korktuğumuzda yahut şaşırdığımızda vücudumuz farklı yansılar verir. Zira kan akışı his durumuna nazaran vücudun farklı yerlerine ağırlaşır. Bir olay yaşadığımızda birinci olarak fizyolojik reaksiyon veririz, akabinde his sistemimiz devreye girer. Örneğin; bir aslan gördüğümüzde beyinde amigdala bölgesi aktive olur ve böylelikle endişe hissini ağır hissederiz. Bunun sonucunda kan akışı kaçmayı kolaylaştıracak biçimde bacaklardaki kaslara yönelir. Evrimsel açıdan baktığımızda hayatta kalmak için hislere muhtaçlığımız vardır bir tehlike gördüğümüz vakit savaş kaç sistemi devreye girer. Çeşidin birinci hedefi hayatta kalabilmektir.
Duygular hayat için gerekli olan yaşadığımız olayları söz etme biçimimizdir. Örneğin; haksızlığa uğradığımızda öfkelenir, sevdiğimiz birini kaybettiğimizde üzülür, başarılı olduğumuzda memnun oluruz ve bunu hislerle söz ederiz
Duygu, beynin fonksiyonları ile oluşur Limbik sistem olarak tanımlanan bölge, beyin-duygu alakasında kıymetlidir . Ventromedial prefrontal korteks, duygusal yansıları düzenlemede aktif rol oynar. Amigdala, dehşet öfke ile bağlıdır. Araştırmalar seratonin düzeyi düşükse öfke ve saldırganlığın arttığını söyler
Yüz geribildirim hipotezine nazaran gülümsediğimizde olumlu his kasları aktive olur ve bu durum hormon salınımını tetikler. Evvel fizyolojik reaksiyon sonra his oluşumu hipotezine dayanarak memnun olmadığımız anlarda bile gülümsediğimizde olumlu hisler yaşarız. Olumlu hisleri yaşadığımızda olumlu kararlar verme ihtimalimiz daha yüksektir
Bir olayla ilgili karar verirken beynimiz çok birçok ihtimal evvel zihinde yaşar ve bu olasılıklara karşı oluşturulan duygusal karşılıklara nazaran makûs ihtimalleri otomatik olarak eleyerek karar verir. Aslında bilişlere verilen duygusal cevaplar kararlarımızda faaldir.
Damasio’ya nazaran hisler temel ve toplumsal olarak ikiye ayrılır: Temel hisleri bilinçdışı süreçlerde, toplumsal hisleri ise öğrenme ve çevresel faktörlerle bağlı olduğunu söz eder. Hatta çok akılcı daima mantığıyla hareket ediyorum diyen beşerler bile aslında farkında olmadan bilinçdışı hislerle hareket edebilir güçlü hisler kanıyı tesirler.
Duyguları öğrenebiliyor muyuz? Yapılan hayvan deneylerinde bir farenin şok ile birlikte sesin eşleştirilirmesinde farelerde bir mühlet sonra o sesi duyduğunda dehşet yaşadıkları ve kaygı hissini ne kuralla aldıklarını öğrendiğini görüyoruz birebir formda beşerler da travmatik anılarında on eşleşen koku ve ses üzere uyaranlarla anksiyeteye eşleştirilir ve buna misal koku ve seslerden anksiyete ataklari yaşayabilir. Bu araştırmalar doğrultusunda şunu söyleyebiliriz: hayvan deneylerinde ve insanların yaşadıkları tecrübelerden yola çıkarak kaygı öğrenilir ve bu beyinde amigdala ile bağlantılıdır. Dehşet üzere öbür hisleri da öğreniyoruz.
Empati sözünün Türkçe manası kişinin eş duyum sağlayabilmesidir yani kişi kendisini karşısındakinin yerine koyarak onun neler hissettiğini duygu, fikir ve davranışlarının neler olabileceğini anlayabilmesi olarak tanımlanır. Empatinin ruhsal boyutu daha gündemde olmasına karşın, biyolojik boyutunun da olduğu kanıtlanmıştır. Empati ile ilgili nörobilim çalışmalarında ağrı ile ilgili şöyle bir deney yapılmıştır: Öbür birisinin ağrısına tanıklık ettiğimizde somatasensoryal sürece aktive olacağı için beyninizdeki nöral ağın bir kısmı da aktive olur ağrıyı deneyimleriz. Motamot nöronların aktivasyonu ile karşımızdaki insanın hissettiklerini anlayabilir, empati kurabilir ve toplumsal ilgilerimizi düzenleyebiliriz. Birçok vakit sorarız kendimize neden birtakım beşerler daha empatik? Bu sorunun karşılığını yalnızca psikoloji bilimi ile birlikte biyoloji ile alakalı olduğunu da hatırlamalıyız. Her insanın kendine özel biyolojik, ruhsal ve toplumsal yapılanması var bu nedenle birbirimizle kıyaslamamalıyız. Ruhumuza vücudumuza bize uygun gelen, yalnız hissetmeyeceğimiz, itimat duyduğumuz beşerlerle vakit geçirmeye ihtimam göstermeliyiz. Son olarak Aristoteles’in öfke duygusu ile hoş bir kelamını paylaşmak isterim: Her kişi öfkelenir, bu çok kolaydır; lakin tam istenilen şahsa, tam ölçüsünde, tam vaktinde, tam yerinde, tam formülünce öfkelenmek, ne herkesin yetkinliğindedir, ne de kolaydır.