Duygular temelinde bizim denetimimizden bağımsız olarak gelişen ve hayat boyunca hayatta uyumlu biçimde inançta kalmamıza yardımcı olan bedensel sistemimizin hayati bir modülüdür. Lakin bizden ne kadar bağımsız olsalar da her his içine doğduğumuz coğrafyanın klasik getirileriyle, aile kültürüyle, ebeveyn tavırlarıyla, toplumsal etrafla, doğuştan gelen mizaç özellikleriyle, kişilik dinamiklerimizi oluşturan harika egonun gelişmesiyle ve olumlu olumsuz her türlü hayat deneyimiyle harmanlanarak kişinin denetiminde ortaya çıkabilecek formda evrilebilir. Bu evrilme sürecinde ise değerli bir ayrım vardır. Bu ayrım, iç dünyamızda tüm çıplaklığıyla hissedilen duygu ile dış dünyaya gösterdiğimiz his seviyesinin ayrımıdır.
Yani his, en doğal haliyle hissedilen bir süreci içerirken hislerimizin davranışlarımıza, jest ve mimiklerimize yansıyan dışa vurum halini denetim altına almak ise mümkündür. Bu durum his regülasyonu ya da his düzenleme olarak isimlendirilir. Fakat his regülasyonu burada birkaç cümleyle açıklanacak kadar kolay bir zihinsel süreç değildir. Bu nedenle bu yazımızda his dünyasını kapsamlı olarak ele alıp sizlere bu sürecin en başından yani hissin ne olduğundan başlayarak anlatmak isteriz.
Duygu Nedir?
Duygu; niyet ve davranışı etkilerken tıpkı vakitte niyet ve davranıştan etkilenen, vücut ve zihinde hissedilerek çeşitli fizikî değişimlere yol açan ruh hali olarak tanımlanabilir. Hislerin alt yapısında; algılayan bir zihin, bedensel uyarımlar ve şuur seviyesinden ya da şuur altından gelen çeşitli davranışlar bulunur.
Duygular hayatta kalmak ismine çalışan bedensel sistemin bir aracıdır. Hisler, hayatta kalma ismine gereksinimleri fark etmek ve muhtaçlıklar doğrultusunda davranış geliştirmek için çeşitli ihtarlar veren bir sistemdir. Velhasıl hislerin aşikâr gayeleri vardır ve bu gayeler şahısları hayatta ve inançta tutmaya yöneliktir.
Duyguların Özellikleri Nelerdir?
Duygular kozmiktir fakat bireylerin hisleri yaşama formları birbirinden hayli farklıdır. Yaşanan hisler tıpkı olsa da her bireyin yaşadığı hissin yoğunluğu, biçimi, müddeti, bedensel belirtileri değişkendir. Hülasa her bireyin hisleri yaşama tecrübesi kendine özeldir.
Duygular hayatta kalmak ve inançta olmak ismine geliştirilmiş mesajcılardır. Bu sebeple görmezden gelindiklerinde, bastırıldıklarında ve uygunsuz biçimlerde davranışa döküldüklerinde yok olmazlar. Vermek istedikleri asıl bildirisi bireye iletene kadar çeşitli bedensel ve zihinsel sinyaller göndermeye devam ederler. Örneğin bu sinyaller kalp çarpıntısı, yüz kızarması, el titremesi, gerginlik, enerjik hissetme üzere belirtiler olabilir.
Duygularla Hareket Etmek Gerçek Mudur?
Duygular hedefe yönelik ve faydalı olsalar da hislerin kişiyi her vakit hakikat davranışlara yönlendirdikleri söylenemez. Hislerin verdiği zihinsel bildiriler daha çok bireyin o anda yaşadıkları tehlikelere karşı müdafaaya yöneliktir. Fakat bilhassa hisler ağır olduğunda anlık faydalar sağlayabilen hisler uzun periyotta bireyleri ziyana uğratabilirler. Bazen bu duygusal ikazım sistemi gereğinden fazla aktive olabilir. Hisler sıklıkla gereğinden ağır biçimde deneyimlenmeye başladığında baş edilmesi güç bir hal alabilir.
Duyguları fayda sağlayan ve ziyan vermeyen yanıyla deneyimleyebilmek, yaşanan hisler sonucunda hakikat davranışlar sergileyebilmek ismine his regülasyonu dediğimiz hisleri düzenleme hünerlerini uygulamak epey değerlidir.
Duygu Regülasyonu (Duygu Düzenleme) Nedir?
Duygu regülasyonu; bireyin hissini yönetebilmesi ismine kullandığı tüm sağlıklı tekniklerdir. His düzenleme yollarının alt yapısında, bireylerin hislerini kabul edebilmesi, lisana getirebilmesi, uzun vadede denetim edebilmesi ve uygun biçimlerde etrafına yansıtabilmesine dair maharetler bulunur. His düzenleme gereksinimi sadece kişiyi rahatsız eden hisler için değil şahsa keyif veren hisler için de geçerlidir. His düzenlemedeki amaç yaşanan hislerin bireyin kararlarını, ilgilerini velhasıl hayatını olumsuz bir biçimde etkilemesinin önüne geçmektir.
Duygu düzenleme hüneri denildiğinde birinci akla hislerin sırf denetim edilmesi gelirken aslında his düzenleme hüneri sadece bundan ibaret değildir. Öncelikle hissedilen hislerin birey tarafından tespit edilebilmesi ve isimlendiriliyor olabilmesi gerekir. Akabinde bu hisler oldukları halleriyle kabul edilmelidir. Lakin his düzenleme mahareti tıpkı vakitte tüm bu hisler sonucunda uygun davranışların seçilebilmesini gerektirir.
Kısacası his düzenleme maharetine sahip bir birey yaşantısı sonrasında gelen ani, dürtüsel ve ağır davranışsal reaksiyon isteklerini bir mühlet erteleyebilerek his, niyet ve davranışları ismine sağlıklı değerlendirmeler yaptıktan sonra davranışsal reaksiyonlarını ortaya koyabilir.
Duygu Düzenleme Hünerlerinin Yararları Nelerdir?
Duygu düzenleme mahareti, yaşanan hislerin ne manaya geldiği ve hangi iletisi taşıdığının birey tarafından anlaşılmasıyla birlikte uygun davranışlara karar verilmesi ve bu davranışsal kararların uygulanması sürecini kapsar. Bu sayede bireyler hislerini görmezden gelemezler. Böylelikle kendilerini korumak ve inançta tutmak ismine sağlıklı davranış kararlarını verebilir hale gelirler. Bu formda hisleri manalandırmak ve uygun davranışsal reaksiyonları verebilmek bir mühlet sonra bu hislerin bireyler tarafından yaşanma yoğunluğunu da azaltmaktadır. Hasılı his düzenleme marifetlerini kullanmanın kısa vadede yararları olduğu üzere uzun vade de pek çok yararı bulunur. Bunlar:
• Çoka kaçan ağır hislerin şiddetinin azalması,
• Hayat memnuniyetini arttırma,
• Toplumsal alakalarının daha yeterli olması,
• Pişmanlık hislerinin daha az yaşanması,
• Gurur ve özgüven hissinin daha fazla deneyimlenmesi,
• Olaylara karşı uygun davranışlar geliştirilebilme,
• İş ömründe daha başarılı olma,
• Ruhsal sağlamlığı ve dayanıklılığı arttırma,
• Uyumlanma maharetlerini güçlendirme,
• Sorun çözme ve karar verme marifetlerini geliştirmedir.
Duygu Düzenlemenin Temelleri Nelerdir?
Her birey his düzenleme marifetini birebir oran ve seviyede kullanamayabilir. Kimi bireyler küçük yaşlardan itibaren rahat bir biçimde hislerini düzenleyebilirken bazıları ise his düzenleme konusunda epey zorlanabilirler. Bireyler ortasında oluşan bu his düzenleme farklarının sebeplerini anlayabilmek için his düzenlemenin temellerini incelemek gerekir.
Duygu Düzenleme Hünerleri Nasıl Gelişir?
Duygu düzenlemenin temelleri erken çocukluk periyoduna dayanır. Bebeklik ve erken çocukluk devrinde anne-baba yahut bakım verenler ile kurulan münasebetler kritik değere sahiptir. Bebeklik yahut erken çocukluk periyodunda bireyler dehşet, memnunluk, şaşkınlık üzere temel hislere sahiptirler lakin şimdi his düzenleme marifetine sahip değillerdir. His düzenleme hüneri vakitle öğrenilen bir hünerdir. His düzenleme hünerinin temelleri bireyin birinci bakım veren şahıslarla kurduğu temas ve etkileşimlere dayanarak ömür boyunca gelişim göstermektedir. Zira hayata dair birinci tecrübelerin temelini bakım verenlerle kurulan münasebetler oluşturur.
Bebeklik ve erken çocukluk periyodundaki bireyin bakım verenleri tarafından fizikî muhtaçlıklarının karşılanması son derece kıymetlidir. Bu periyotlarda gereksinimler ve bu gereksinimlerin karşılanması isteğine dair birtakım dürtüler mevcuttur. Bu muhtaçlıklar bakım verenler tarafından karşılandığında bu dürtüler, çocuğun muhtaçlıkları yine oluşana dek yok olur. Yani bebeklik ve erken çocukluk periyodunda beslenme, barınma, korunma üzere temel gereksinimler ve bu gereksinimlere yönelik olarak geliştirilmiş hüzün, memnunluk, endişe üzere temel hisler mevcuttur. Temel gereksinimlere dair oluşan hisler ağırdır ve temel gereksinimler bakım verenler tarafından giderilene kadar ağlama, çırpınma üzere çeşitli davranışsal belirtilerle devam eder. Bakım veren tarafından karşılanan gereksinim sonrasında hisler düzenlenir. Bu muhtaçlık ve dürtüler yine oluşana kadar hisler sabit bir biçimde seyreder.
Örneğin bir bebek açlık muhtaçlığı hissettiğinde bu dürtünün getirdiği hüzün duygusu artar ve bebek ağlamaya başlar. Bu muhtaçlığı karşılanana kadar bebek açlığına dair iletisini ekseriyetle ağlayarak verir. Bebeğin gereksinimi karşılanmadıkça bebek, bu gereksinimini daha fazla aşikâr edecek formda ağlamasını arttırabilir. Bu dürtü ve beraberindeki ağlama refleksi, bakım verenler tarafından bebeğin muhtaçlık duyduğu fizikî temas sağlanana kadar devam eder. Beslenme gereksinimi giderilince birebir vakitte bebeğin hisleri da düzenlenmiş olur. Bebeğin beslenmeye dair muhtaçlığı tekrar ortaya çıkana kadar bebek sakinliğini korur. Bebeğin muhtaçlıkları bu formda döngüsel olarak devam eder. Böylelikle gereksinimler bakım verenler tarafından karşılanır ancak tıpkı muhtaçlıklar bir müddet sonra döngüsel olarak tekrar oluşur.
Temel gereksinimlerin tertipli biçimde karşılanması hayata, bakım verenlere karşı inanç ve sevgi duyulmasını sağlarken birebir vakitte sevilme inancının temellerini oluşturur. Lakin bebeklik yahut erken çocukluk devrindeki gereksinimler her vakit fizikî muhtaçlıklar değildir. Bu periyotlarda bireylerin nazik okşayış, yakın göz teması, yumuşak bir ses tonu üzere sevildiğini hissetmesini sağlayacak duyusal ve duygusal uyaranlara da muhtaçlıkları vardır. Bilhassa dokunma, göz teması ve ses en ilkel his düzenleme ve sakinleşme araçlarıdır.
Fiziksel ve duygusal gereksinimleri karşılanan, bakım verenleri tarafından sevildiğini hisseden, onları seven ve inanç duyan birey vakitle kendi hislerini düzenlemeyi ve kendi hislerini düzenleyerek sakinleşmeyi öğrenebilir. Lakin o vakte kadar bebeğin yahut çocuğun hissini düzenleme misyonu ona bakım verenlerdedir. Bakım vereniyle bebeklik ve erken çocukluk devrindeki bağlantılarında bu hisleri dengeli ve tertipli biçimde hissedemeyen bireyler, yetişkinlik periyodunda hislerini düzenlemekte zorlanabilirler. Düzenlenmekte zorlanılan hisler birey tarafından reddedilebilir, bastırılabilir yahut denetim edilemez bir hale gelebilir. Ayrıyeten yaşanan bu hislerle başa çıkma ismine bireyler sıhhatsiz davranış örüntüleri geliştirebilir ve vakitle bu davranış örüntülerini kalıplaştırabilirler. Zorlayıcı hisleri düzenlemeye dair sıhhatsiz pek çok farklı davranış örüntüsü bireyler tarafından kullanılabilir. Bunlardan kimileri:
• Ağır his tecrübelerinden kaçınma,
• Bağlantılarda zorba yahut kurban olarak pozisyonlanma,
• Toplumsal ilgilerde pasif-agresif tavırlarda bulunma,
• Saldırganca davranma,
• Alkol, husus, sigara kullanımı,
• Kendini toplum ve toplumsal hayattan uzaklaştırmadır.
Bireylerde his düzenleme marifetlerine hormonal yatkınlık, beyindeki yapısal faktörler üzere kalıtımsal özellikler de kıymetli tesirlerde bulunabilir. Velhasıl genetik yatkınlık sonucu kimi bireyler hislerini daha güzel düzenleyebilirken, kimi bireyler için his düzenleme marifetlerini gerçekleştirmek epey kuvvetli olabilir. Bu durum bireylerin his düzenleme marifetlerini geliştirebilmeleri ismine daha çok uğraş ve vakit sarf etmeleri gerektiğini gösterebilir.
Duygu düzenleme maharetlerinin temellerini biyolojik faktörler ve erken devir yaşantıları oluşturmaktadır. Birtakım durumlarda ise erken devirde kazanılan his düzenlemeye dair maharetlerde yaşanan travmatik olaylar sonrasında bu marifetlerde zayıflamalar gözlemlenebilir.
Peki bu devirlerde çeşitli nedenlerle kâfi ölçüde gelişememiş his düzenleme hünerleri sonradan edinilebilir mi ya da yaşanan olaylar sonrasında kaybedilen his düzenleme maharetleri yine kazanılabilir mi?
Buyurun bu soruların karşılıklarına bir de bu açıdan bakalım.
Duygu Düzenleme Hünerleri Sonradan Kazanılabilinir Mi?
Genetik mirasın getirdikleriyle birlikte bebeklik devri ve erken çocukluk periyodunda bakım verenler ile kurulan bağ ve bakım verenlerin his düzenleme marifetleri, bireyin his düzenleme hünerlerinin temel yapı taşlarını oluşturur. Velhasıl genetik faktörler ve erken periyot yaşantılar sonucunda bireyler his düzenlemeyi rahatça yapabilir yahut his düzenlemede epey zorluk yaşayabilirler.
Temelleri erken devirde atılsa bile sahip olunan his düzenleme maharetleri bireylerin bahtı değildir. Gereğince his düzenleme maharetlerine sahip olmadığını düşünen bireyler kendi eforları ile bu maharetleri öğrenebilir ve uygulayabilirler. Başlarda şuurlu biçimde öğrenilen ve kullanılması için uğraş gösterilen his düzenleme marifetleri, istikrarlı ve sistemli kullanılmaya devam ettirildiğinde bir süre sonra kalıcılaşır ve otomatikleşir. Yani sağlıklı his düzenleme maharetleri öğrenilip, aşikâr bir mühlet çabayla uygulandıktan sonra bireylerin yeni davranış biçimleri haline gelir. Kalıcılaşan ve otomatikleşen his düzenleme hünerleri, vakitle daha az gayret gerektirerek daha kolay ve daha süratli bir biçimde ortaya çıkmaktadır. Bu sayede bireylerin sahip olduğu lakin mutlu olmadığı his düzenleme maharetleri onlar için baht olmaktan çıkabilir.
Hangi Durumlarda His Düzenleme Maharetleri Kullanılır?
Duygular, bireylerin hayatta ve inançta kalmaları için geliştirilmiş bilişsel sistemler olduğundan beyinde oluşturdukları bildiriler çok kıymetlidir. Bu iletiler niyetler halinde zihinde belirirler. Örneğin bir kaplanla karşı karşıya olan birey korkar zira tehlikededir. Yani tehlikede olduğunu düşünen zihin dehşet duygusu olarak isimlendirilen bedensel ve zihinsel hisleri ortaya çıkarır. Bu tehlike algısıyla birlikte oluşan kaygı duygusu bireye: “Kaç, savaş yahut don’’ gibisi davranışsal komutlar içeren niyetler getirir. Dehşet duygusu beraberinde oluşan niyet ile bireyler bu komutu yerine getirerek kaplandan kaçmayı seçebilir. Bu kaçma davranışı da bireyin hayatta kalmasını sağlar.
Sadece Gerçek Tehlikeler Karşısında Mı His Düzenlemesi Yapılmalıdır?
Yaşanan durumlarda her vakit gerçek bir tehlike kelam konusu olmayabilir yahut var olan tehlike zihin tarafından gerçek tehlike durumundan hayli fazla biçimde algılanabilir. Örneğin bir topluluk karşısında konuşma yapan kişinin zihni de kendisinin tehlikede olduğunu düşünebilir. Lakin algılanan tehlike boyutu ile gerçekte var olan tehlike boyutu birbirinden farklı olabilir. Şayet telaş ve endişe üzere hisler ağır ise muhtemelen algılanan tehlike var olan tehlikeden daha fazladır.
Topluluk karşısında konuşmayı yaşantılar sonucunda büyük bir tehlike ögesi olarak kodlamış zihin, doğal olarak kaygı ve korku gibisi hisleri ağır biçimde tecrübeler. Kaygı ve dert hisleri da yeniden tıpkı biçimde “kaç, savaş yahut don” gibisi davranışsal komut içeren niyetleri üretir. Elbette ki bu niyetler ıssız bir ormanda yabanî bir kaplanla karşılaşmış bireyin hissettiği üzere gerçek tehlike ögesini yansıtmaz. Zira topluluk önünde konuşma durumu bir kaplanla karşı karşıya kalmakla tıpkı oranda tehlike içermez. Lakin birey topluluk önünde konuşurken kendi zihnindeki tehlike algısının yoğunluğuna kapılarak yüksek seviyede dehşet ve korku hislerini yaşayabilir. Bu hislere bağlı olarak zihinde oluşan endişe ve telaş hislerinin verdiği bildirileri dikkate alan kişi de tahlil olarak o ortamdan kaçınabilir.
Bu durumda bu ortamdan kaçmak, bireyi korumaktan çok gerçekçi olmayan tehlike algılarının zihinde kuvvetlenmesine hizmet eder. Yani kaçan birey topluluk önünde konuşmanın hayli tehlikeli olduğuna dair inancını zihninde kuvvetlendirebilir. Uzun vadede bu davranış ve inançlar bireye faydalı olmaktansa ziyan veren bir noktaya ulaşabilir. Elhasıl hisler bireyler için faydalı ve hami olabilirken bazen de yararsız hatta ziyanlı olacak davranışları doğurabilir. Lakin his yoğunluğu geçtikten sonra, hislerin faydalı olan yahut ziyan veren davranışsal komutları bireyler tarafından gerçekçi bir biçimde kıymetlendirilebilir. Hislerin kaynağı fark edilerek hangi hissin gerçekçi hangi hissin öğrenilmiş bir his olduğunu ayırt etmek mümkündür.
Bu sayede bireyler yaşanan durum karşısında hislerinin verdiği davranışsal komutlardan hangilerini dinleyeceğini hangilerini ise dinlemeyeceğini evvelce belirleyebilir. Bu sayede birey, tehlike algısı oluşturan olay karşısında evvelce belirlediği yansıları şuurlu bir biçimde ortaya koymak ismine çaba gösterebilir.
Duygunun kaynağı gerçek, verdiği komutlar da sağlıklı değilse burada his düzenleme hünerlerinin kullanılması uzun vadede bireylerin ömrünü daha hakikat biçimde yönetmelerine epeyce yarar sağlamaktadır.
Duygu düzenleme maharetleri öfke, hırs, saldırganlık, keder, üzüntü üzere depresif hisleri yönetebilmede kullanılabileceği üzere birebir vakitte heyecan, memnunluk üzere keyif veren hislerde da kullanılabilir. His düzenleme hünerlerinin kullanılmasında kriter olacak özellik, hislerin verdiği davranışsal komutların bireyler ve etrafları için ziyanlı olmasıdır.
Duygu Düzenleme Hünerleri Nasıl Öğrenilir?
Duygu düzenleme marifetlerini öğrenebilmek için öncelikle bu maharetlerin basamaklarını tanımak gerekir.
Duygu Düzenleme Marifetleri Basamakları:
1. Duyguyu tanıma
2. Duyguyu vücutta ve zihinde fark etme
3. Duyguyu kabul etme
4. Hissin gelip süreksiz olduğunu bilme
5. Hissin gelip geçişini yargısız biçimde izleme
6. Hissin yaşantı içerisinde vermek istediği iletisi tanıma
7. Hissin verdiği davranışsal komutu fark etme
8. Hissin gerçek kaynağını anlamlandırma
9. Ağır duyguyu düzenleyebilecek nefes idmanı üzere sağlıklı metotları kullanma
10. Hissin verdiği davranışsal komutla gerçekçi, mantıklı ve faydalı olacak davranışı ayırt etme
11. Hissin verdiği iletinin gerçekçilik boyutunu anlayarak şahsa ve etrafına de mantıklı ve faydalı olacak davranışı ortaya koyma
12. Ortaya koyulan davranışı sonuçlarıyla da öngörüp değerlendirebilme
13. Davranış yararlı ise bu davranışı şuurlu biçimde devam ettirme yararlı değilse yeni davranış halleriyle davranışı yine düzenleyebilmedir.
Duygu Düzenleme Marifetlerini Nasıl Kullanabiliriz?
Duygu düzenleme maharetlerinin kullanılması gerektiğini vurgulayan ağır hisler açığa çıktığında öncelikle bireyler bu hissin vücutta oluşturduğu duyumları fark etmeye çalışabilirler. Bu bedensel belirtileri gözlemlerken hangi hisleri yaşadıklarını anlamaya uğraş göstermelidirler. Bu hissin gelip süreksiz olduğunu ve bir bildiri vermeye çalıştığını kendilerine hatırlatabilirler. Hissin verdiği davranışsal komutu fark edip, bunu davranışsal olarak gerçekleştirmeden yalnızca gözlemleyebilirler. His düzenleme ismine yardımcı olabilecek nefes antrenmanları, kas gevşetme idmanları üzere sağlıklı metotları kullanabilirler. Yalnızca his, fikir ve vücuda odaklanarak hissin gelip geçişini izleyebilirler.
Duygu düzenlemede zorluk yaşayan bireyler başlangıçta hisleri yaşama ve izlemeye odaklanmalıdırlar. Bu hisleri gözlemlerken onları nasıl yargılamadan ve oldukları üzere kabul edecekleri hakkında birtakım çalışmalar yapmaları gerekir. His düzenlemede zorluk yaşayan bireyler birinci evrelerde davranışsal reaksiyonlarını erteleme ismine çalışmalar yapmalıdırlar. Zira hisler hayli ağır olduğunda otomatikleşmiş davranışsal reaksiyonlar de baskın biçimde ortaya çıkarlar. Bu sebeple his düzenleme seyahatinin başlangıcında çabucak uygun davranışlara geçilmesi bireylerden beklenmez. Olaylar yahut durumlar karşısında oluşan hisler yaşanıp bittiği vakit bireyler lakin bu durumlarla ilgili birtakım olumlu değerlendirmeler yapabilirler.
Olay yahut durumlar karşısında yaşanan hisler bittikten sonra bu duyguyu ve verdiği iletisi hakikat anlayabilmek ismine bireyler kendilerine şu soruları sorabilirler:
➢ Yaşadığım bu olayla ilgili en kıymetli kısım benim için nedir?
➢ Bu duyguyu bu türlü ağır yaşamama neden olan şey tam olarak nedir?
➢ Bu yaşantı benim için ne manaya gelmektedir?
➢ Bu durum karşısında benim beklentim neydi?
➢ Bu durumun benim için kişisel kıymeti nedir?
➢ Yaşanan bu olay içerisinde benim için kırmızı çizgi boyutunda olan bir sonum ya da bir kuralım ihlal edildi mi?
➢ Yaşanan durumla ilgili rastgele bir ön yargım mevcut mu?
➢ Bu olayda kendimle yahut başka bireylerle ilgili kanılarım nelerdir?
➢ Yaşadığım bu durumun bende hissettirdiği hisler bana geçmişte yaşadığım öteki bir durumu yahut hislerimi anımsatıyor olabilir mi?
Bu soruları cevaplamak yaşanan hislerin asıl manalarının anlaşılmasına yardım edebilir. Asıl manası ve kaynağı tespit edilen hislerin düzenlenmesi daha kolaydır. Zira hissin asıl kaynağı ve emeli anlaşıldığında bireyler burada hangi davranışların kendileri için daha sağlıklı ve yararlı olacağına karar verebilirler. Böylelikle bireyler ağır hislerin gelip geçişi sonrasında uygun davranışları hayata geçirebilirler. Uygun davranışları hayata geçirebilmek için kullanılan davranış düzenleme teknikleri sürecin daha rahat biçimde ilerlemesini desteklemektedir. Uygun davranışları hayata geçirmek için tertipli ve kararlı biçimde gayret göstermek değerlidir. Zira uygun davranışları kalıcılaştırmak ismine her bireyin kendine tanıması gereken vakte gereksinimi vardır. Bu vakit dilimi ise her birey için faklı süreci kapsamaktadır.
Duygu Düzenlemede Zorluk Yaşayan Bireyler Ne Vakit Psikoterapi Dayanağı Almalıdırlar?
Duygu düzenlemenin evreleri şahsî olarak uygulanabileceği üzere kişinin his düzenleme zahmetlerini gerçek biçimde tahlil ve tespit etmesi tıpkı vakitte tespit edilen zahmetleri düzenlemeye dair teknikleri de tek başına devam ettirmesi kolay bir süreç değildir. Bu süreçte bireyin his düzenlemesinde yaşadığı zahmetler tarafsız ve profesyonel biçimde gözlemlenerek birey için uygun strateji ve tekniklerin belirlenmesi gerekir.