Her birimiz ömrün içinde doğar büyür şekillenir ve hayatımızın geri kalanını birlikte sürdüreceğimiz
bir eşle hayatın içinde ilerleriz. Evli olalım ya da olmayalım, bir ilgi alanı çiftlerin her birinin yalnızca
hayatının hoşluklarını değil, yanında çöplerini, yaşama dair yanlış inançlarını, birden fazla zaman
düşünmeden verdiği otomatik yansılarını, çocukluktan beri hayatına köklenen travmalarını da
yanında getirdiği yerdir. Hal bu türlü olunca iki farklı insanın muahedesi, birbirini anlaması ve tarafsızca
dinleyebilmesi, günümüz gerilimli ömür ikliminde hayli güç bir hal almaktadır. Bir çoğumuz ilişkilerin
hayatımızdaki en temel gerilim kaynağı olduğunu bilir, hatta bazen bağlarda yüklendiğimiz yüklerin
hayatın iş üzere, sıhhat üzere öbür alanlarına da sıçradığını fark ederiz. Fark ederiz lakin bunu fark
etmemizle birlikte zihnimizde şu ses de yükselir. ‘’Sorunlarımızı kendi başımıza halledebilmeliyiz, bu
güçlü bir evliliğin/ilişkinin göstergesidir.’’ Aslında genel olarak psikolojiye bakışta karşımıza çıkan bu
yanlış algı ve kendi kendinin psikoloğu olmak miti; birçok kişin için, şimdi hayatının her alanına
yayılmamış olan yanlış inançlarıyla ve ruh sıhhati sorunlarıyla yapayalnız kalmasına, psikoterapi
eşliğinde tahlile kavuşturulabilecek alaka problemlerinin ilerleyerek, münasebetlerin vefatına kadar gitmesine
sebep olabilmektedir. Konutumuzda yangın çıktığında birçok vakit itfaiyeyi ararız, kolumuz kırıldığında
birden fazla vakit doktora gideriz, dişimiz ağrıdığında diş tabibine gideriz fakat bağımızda bir sorun
çıktığında bunu ‘’ne olursa olsun kendi kendimize çözmeliyiz’’ algısına kapılırız. Halbuki münasebetlerimiz sağlık
üzere, iş üzere, hayatımızın maddi alanları üzere üzerinde durmamız, emek vermemiz ve bizden bakım
isteyen bir alandır.
Eşinizin sizi tenkitlere boğduğunu hissediyor olabilirsiniz. Hazırladığınız yemeği ya da kendiniz için
ördüğünüz atkıyı küçümsediğini ve durmadan ‘’sen’’ lisanını kullandığını; örneğin; “Sen beni arayacağım
deyip aramadığın için davranışın beni üzdü.” demek yerine duramadan sizi ‘’Sen bana bunu yaptın.’’
biçiminde suçladığını hissediyor olabilirsiniz. Ona hissinizi tabir ettiğiniz her an savunmaya geçtiğini
ve sizi dinlemediğini, ufak tartışmalardan sonra duvar örüp kabuğuna çekildiğini, âlâ ya da kötü
yaptığınız her ne varsa sizi aşağıladığını hissediyor olabilirsiniz. Lakin tüm bu sıkıntılar münasebet içerisinde
bizatihi kaybolmasını bekleyebileceğiniz, vakitle düzelir ya da alttan alayım ne olacak diye
anlık olarak geçiştirebileceğiniz süreksiz sorunlar olmaktan fazla vakitle sistemli olarak maruz
kaldığınız gerilim kaynakları haline dönüşür. İşte bu durumda çiftlerin; karşılaştıkları sıkıntıları ele alıp
bir terapist eşliğinde tahlile kavuşturmayı planlayan; çiftler ortasında yönlendirilmiş konuşmaların
yer aldığı çift ve evlilik terapisine başvurmaları gerekebilir.
Çift ve evlilik terapisinde emel; çiftlerin birbirini daha yeterli anlamasıdır. Bu doğrultuda çiftlerin
birbirlerine verdikleri yansılar ele alınır. Lakin hedef sanılanın bilakis iki taraf ortasında çıkan
sorunlara karşı uzlaşma sağlamak değil, iki taraf ortasında sürdürülebilir ve ilişkisel bir birlikteliğin
devamıdır. Bir ilgiyi başlatmak için iki kişinin isteği gereklidir, fakat bir ilgiyi tek bir kişinin
isteksizliği bitirebilmektedir. Bu açıdan sürdürülebilir bir bağ lakin çiftlerden ikisinin de bu ilişkiye
iştirakiyle mümkün olur. Birden fazla vakit bağlantıyı; cansız, soluk, yaşamayan bir alan olarak kıymetlendiririz.
Lakin sanılanın bilakis bağ dediğimiz alan bir toprak kadar canlı, tabiat kadar dinamiktir. Hayatın her
alanında geçerli olan ne ekersen onu biçersin yasası, bağlantı içinde geçerlidir. Bu açıdan çift ve evlilik
terapisinin başında çiftlerin şimdiye kadar bu toprağa neler ektikleri, onu nasıl suladıkları konuşulur.
Çift ve evlilik terapisinde değerli olan arbedelerde kimin haklı olduğunu bulmak değil, bireyleri haklı
haksız arbedesine sürükleyen, farklılıklarını ele alış biçimlerini düzenlemektir. Birliktelik şahısların hayat
görüşlerini karakterlerini de içeren birçok farklılığın bir ortaya gelmesi manasına gelir. Çiftler şunu
anlamalıdır; farklılıklar ele alınışlarına nazaran çatışma ya da zenginlik doğurabilir. Lakin bu çatışmayı da
zenginliği de doğuran farklılıklar değil bu farklılıkların ele alınış biçimleridir. Ekseriyetle çatışmalı ve
eksik bağlantı bu farklılıkların ele alınmasını zorlaştırır ve bağ içerisinde yeni sorun alanları açar.
Ayrıca evlilik öncesinde şahısların birbirlerine uygunluğu, ortalarındaki sıkıntıların evlilik ile birlikte
çözüleceğine dair yanılgıları, çiftlerin birbirlerine tam manasıyla itimat ve sadakat hissedememeleri,
çiftlerden birinin hayal dünyasındaki eşi gerçek eşine giydirmeye çalışmasıyla kimlik kabulünün
sekteye uğraması, çiftlerin ortak paylaşımda bulundukları alanların tıkanmasıyla iletişimsel paylaşımın
bozulması, münasebet içerisinde rutin ve tatminkar bir cinselliğin yaşanamaması çift terapisinin ele aldığı
hususlara örnek olarak gösterilebilir.
