Bilişsel davranışçı terapi, yapılandırılmış ve emele yönelik bir terapi sistemidir. Niyet, his ve davranış ortasındaki bağlantıya odaklanır. Gündelik hayatta baş etmekte zorlandığımız, ruhsal takviye muhtaçlığı doğuran durumlar bilişsel davranışçı terapi açısından baktığımızda kalıplaşmış yanlışlı ve fonksiyonsuz fikir ve davranış kalıplarına dayanır. Terapideki maksat; bireyin fonksiyonel olmayan kanılarını ve davranışlarını tekrar yapılandırarak gerçekçi ve fonksiyonel hale getirmektir. Böylece kişinin davranış ve hislerinde da değişim gerçekleşmesi sağlanmaktadır. Bilişsel Davranışçı Terapi ile kişi fikir ve davranışlarını yönetme marifetlerini geliştirir ve hayat kalitesinde görünür bir değişim sağlanır.
Amerikan Psikoloji Derneğine nazaran bilişsel davranışçı terapi fikir ve davranış kalıplarını değiştirmeye dair teknikler içerir. Buna nazaran; çarpık niyetlerin farkına varmak ve Tekrar değerlendirmeyi öğrenmek, öbür şahısların davranışlarını daha yeterli anlamlandırabilmek, şiddetli durumlar karşısında tahlil odaklı baş etme maharetlerini kullanabilmek üzere usuller fikir kalıplarının değişimine katkı sağlıyor. Davranış kalıplarını değiştirmek için ise sorun olan durumların üzerine gitmek, bedenen ve zihnen rahatlamaya öğrenmek kullanılan formüller ortasında yer alır.
Bilişsel davranışçı terapinin aktifliği bilimsel delillerle desteklenmektedir. Terapi süreci boyunca danışanın muhtaçlığına uygun olarak bilişsel davranışçı yol ve teknikler kullanılmakta, faydalanılacak olan teknikler danışan ile iş birliği içinde belirlenmektedir. Süreç ilerledikçe danışanın fikir, davranış ve his ortasındaki bağlantıya dair farkındalığının artması ve kendisinin terapisti olması istenilen gelişmelerdendir.
Yapılandırılmış bir terapi yolu olduğu için terapideki maksatlar ve maksatlara yönelik adımlar danışan ve terapistin iş birliği ile planlanır. Danışan, terapi içerisinde ve dışarısında faal rol oynayarak güzelleşmeye yönelik gayret harcar. Terapide danışanın muhtaçlığına nazaran etaplı olarak ilerlenir. Değişim epey görüşmelerin sıklığı basamaklı olarak azaltılır.
Kaygı bozuklukları, depresyon, obsesif kompulsif bozukluk, yeme bozuklukları, toplumsal fobi, bağ sorunları, uyku bozukluğu ile çalışırken kullanılmaktadır. Çocuklarda da depresyon ve korku bozukluklarının yanı sıra davranış bozuklukları, dışa atım bozuklukları üzere durumlarda faal olarak kullanılmaktadır.